Το στρες ορίζεται ως το αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης του ατόμου και του περιβάλλοντός του. Όταν το άτομο αισθάνεται αδυναμία να ανταπεξέλθει, βασιζόμενο στις προσωπικές του ικανότητες και δεξιότητες στις απαιτήσεις του περιβάλλοντός του, τότε βιώνει το λεγόμενο στρες. Το στρες ως όρος περιγράφει την αντίδραση του οργανισμού σε οτιδήποτε απειλεί την ομοιόσταση ή τη φυσιολογική λειτουργία του. Η ομοιόσταση αφορά τόσο στις σωματικές λειτουργίες (όπως η λειτουργία του καρδιαγγειακού, αναπνευστικού, γαστρεντερικού συστήματος, του μεταβολισμού κ.α.), όσο και στις γνωστικές-ψυχικές λειτουργίες που σχετίζονται με την πνευματική απόδοση, το συναίσθημα, τη διάθεση και τη συμπεριφορά. Κάθε λοιπόν στρεσογόνο γεγονός οδηγεί σε μια πολύπλοκη ψυχονευροενδοκρινολογική αντίδραση του οργανισμού με στόχο την επιτυχή αντιμετώπισή του και την επαναφορά της ομοιόστασης.